Kariera płóciennego podobrazia zaczęła się w okresie renesansu w Wenecji, kiedy to ten materiał zaczął wypierać wcześniej powszechnie stosowane deski drewniane. Zaczęto doceniać fakt, że ten rodzaj podłoża nie rozwarstwia się i nie odkształca w tym stopniu co drewno i jest przy tym o wiele lżejszy. Miało to znaczenie zwłaszcza w przypadku malowideł o większych rozmiarach, które nastręczały spore trudności w transporcie. Dodatkową zaletą krosien malarskich była możliwość odpięcia zamalowanego płótna od ramy i zwinięcia go w rulon, co umożliwiało przenoszenie dzieł w bezproblemowy i bezpieczny sposób.
Początkowo jako tkaninę stosowano przędzę z konopi, później popularność zyskał len, a od XIX zaczęto także używać bawełnę. Obecnie do obciągania krosien malarskich stosuje się głównie te dwie ostatnie tkaniny, a każda z nich ma nieco inne właściwości.